Делитесь фотографиями,
задавайте вопросы,
рассказывайте о своем саде

Iglasty Modrzew

Udostępnić

Opis

Cechy charakterystyczne Modrzewia

Modrzew (Lаrix) – bardzo rozpowszechniony przedstawiciel rodziny sosnowatych (Pinaceae) – rodzaj jednoimiennych drzew iglastych z opadającymi na zimę igłami.

Na temat pochodzenia naukowej nazwy drzewa do dni dzisiejszych nie ma wspólnej opinii. Istnieje wersja, że jest to galijska nazwa żywicy. Inni autorzy widzą pokrewieństwo wyrazu «lаrix» z łacińskim «lаrdum», który tłumaczy się jak «tłuszcz». W obu wypadkach nazwa wskazuje na obfitą żywiczność drzewa. A rosyjska nazwa «listwennica» akcentuje uwagę na unikalności igieł, które jesienią zmieniają kolor i opadają.

System korzeniowy Modrzewia jest potężny i rozmieszczony głęboko w glebie. Korona wyróżnia się ozdobnością i może być różnego kształtu. Drewno jest bardzo gęste, i do tego jeszcze nie gnije w wodzie. Drzewo to ma miękkie i spłaszczone igły zielonego ubarwienia, nabywające złocisty odcień jesienną porą. Szyszki są jajowate, dojrzewają jesienią; w nich są umieszczone prawie trójgraniaste nasiona zachowujące zdolność kiełkowania przez około trzy lata. Niektóre dziko rosnące gatunki mogą osiągać 50 metrów wysokości, a ogrodowe formy – zaledwie kilka metrów. Modrzew jest wysoko ceniony przez ogrodników nie tylko za atrakcyjny wygląd, lecz również wysoką mrozoodporność (bez problemów rośnie nawet w wiecznej zmarzlinie), niewybredność i szybki wzrost.

Modrzewie dobrze wyglądają tak w pojedynczych nasadzeniach, jak i w sąsiedztwie brzóz, klonów, lip, świerków, lilaka, cedrów, różaneczników. Zwarte odmiany idealnie nadają się do tworzenia pięknej kompozycji w alpinariach.

Rodzaj Modrzew jest reprezentowany przez około 20 gatunków występującymi na półkuli północnej. W ogrodowo-parkowej uprawie hoduje się w zasadzie takie drzewa, jak:

Modrzew europejski (lаrix deciduа) – najwyższe drzewo w tym rodzaju, charakteryzujące się opadającymi gałęziami. Obecnie istnieje wiele zwartych form tego gatunku, które są bardzo popularne w ogrodach. Oprócz tego, można spotkać odmiany o poduszko podobnych («Cоrley»), płożących («Rеpens») i skręconych («Cеrvicornis») pędach;

Modrzew syberyjski (lаrix sibiricа) – wyróżnia się dużymi szyszkami (około 5 cm), ciemną korą i mnóstwem ogrodowych form, których wysokość wynosi zaledwie kilka metrów, na przykład: cоmpacta (niewysokie drzewo o gęstej koronie), dеcuminata (o przytępionym szczycie), fаstigiata (o piramidalnej koronie), pеndula (o zwisającym kształcie korony);

Modrzew dahurski lub Gmelin (lаrix dаhurica) – o grubej korze burego lub szarawego koloru, wąskich igłach jasnozielonego (wiosną) i żółto-pomarańczowego (jesienią) ubarwienia oraz bardziej drobnych szyszkach, które w zależności od odmiany mogą być zielone lub czerwone;

Modrzew Czekanowskiego (lаrix х czеkanowskii) – hybryda Modrzewia syberyjskiego i dahurskiego;

Modrzew ussuryjski (lаrix оlgensis) – bardzo ozdobne drzewo, które wyróżnia się ciemną korą, długimi i lekko twardawymi igłami sino-zielonego ubarwienia, jednak dotychczas rzadko wykorzystywany jest w architekturze krajobrazu;

Modrzew japoński (lаrix lеptolepis) – wyróżnia się rozłożystą koroną piramidalnego kształtu, czerwonawą korą, długimi igłami i unikalnymi szyszkami. Roślinę tą często uprawia się jako drzewko pokojowe. Popularnymi są takie odmiany, jak «Aurеovariegata» (wyróżnia się igłami o żółtych plamach), «Bluе Rаbbit» (ma stożkowatą koronę i niebieskawe igły), «Веrvaes» (wyróżnia się przez zwisające gałęzie), «Diаna» (o korze koloru terakoty i gałęziach w kształcie spirali), «Nаna» (niska odmiana o stożkowatej koronie i czerwonawo-niebieskich igłach), «Pendulа» (o zwisającej koronie, i wzroście około 8 m), «Wоlterdingen» (wysokość drzewa jest mniejsza niż średnica korony);

Modrzew amerykański (lаrix lаricina) – o gładkiej korze burego lub ciemnoszarego koloru, drobnych szyszkach (około 1 cm) i zwisających gałęziach, jednak rośnie wolniej od pozostałych przedstawicieli rodzaju. W ogrodnictwie są popularne odmiany: «Aurеa» – o złocistych igłach, «Glаuca» – o srebrzysto-niebieskich igłach.

Wszystkie Modrzewie w młodym wieku dobrze znoszą obcięcie, dlatego bez trudu można stworzyć drzewo pożądanego kształtu i wysokości.

Sekrety udanej uprawy Modrzewia

Na ogół, Modrzew jest niewymagający i może rosnąć w każdym miejscu, jednak preferuje dobrze oświetlone miejsca, niektóre gatunki znajdując się w cieniu przestają rozwijać się i owocować.

W ogrodzie najprościej wyhodować Modrzew ze zdrowej sadzonki w wieku 4-6 lat. Sadzenie wykonujemy wczesną wiosną lub późną jesienią na głębokość około 75 cm, przy tym utrzymują odległość 2-4 m pomiędzy sadzonkami. Chociaż Modrzew może dobrze rosnąć na jakichkolwiek glebach (tylko na piaskach – gorzej), zaleca się go sadzić w mieszaninę z ziemi liściowej, torfu i piasku w stosunku 3:2:1. Jeśli gleba jest ciężka, należy zrobić drenaż na dnie dołu sadzeniowego. Pożądane jest zaściółkować miejsce sadzenia trocinami lub torfem.

Pielęgnacja Modrzewia jest dość prosta. Wczesną wiosną drzewo należy zasilać nawozami kompleksowymi, suchą porą obficie periodycznie podlewać (około 20 litrów na drzewo) 1-2 razy w tygodniu. Dodatkowo pod młodymi sadzonkami należy spulchniać glebę i usuwać chwasty. Modrzewie są bardzo zimotrwałe (wytrzymują spadek temperatury do –60°C), tylko młode sadzonki przez okres pierwszych dwóch lat życia trzeba osłaniać na zimę materiałem papierowym.

Dla bardziej intensywnego wzrostu tym drzewom niezbędna jest symbioza korzeni z grzybami, dlatego zaleca się czasami podlewać Modrzew wodą, z obmytych świeżo zebranych grzybów leśnych, lub zakopać pod drzewem grzyby z dojrzałymi zarodnikami.

Rozmnażanie Modrzewia poprzez sadzonki i szczepienie poza specjalistycznymi szkółkami jest bardzo kłopotliwe, dlatego ogrodnicy z reguły oddają pierwszeństwo sposobie rozmnażania z nasion. W tym celu należy jesienią zebrać szyszki i przenieść je do suchego pomieszczenia. Kiedy szyszki otworzą się, wydobywamy z nich nasiona, następnie dość gęsto sadzimy przed zimą lub wczesną wiosną w lekką glebę na oświetlonym miejscu. Należy zauważyć, że nasiona Modrzewia wschodzą dość źle, dlatego zaleca się je najpierw stratyfikować. Siewki należy we właściwym czasie podlewać i opielać. Po roku - dwóch latach młode drzewa rozsadzamy, żeby nie przeszkadzały one sobie nawzajem, a w wieku 4-5 lat jesienną lub wiosenną porą przesadzamy na stałe miejsce.

Ewentualne trudności

Modrzew może czasem zostać uszkodzony przez motyla Chionodes electella (igły robią się białe), czerwce (igły wydają się pokryte białym puchem), ochojnika (uszkadza igły, odżywiając się jego sokiem, przy tym igiełki robią się żółte i zdeformowane), oraz kuzkę, gąsienice zwójki, pilarza Pachynematus scutellatus, gąsienice krobika modrzewiowca, chrząszcze-korniki, chrząszcze Hylesinini i innymi. W wypadku wykrycia szkodników należy natychmiast obrobić drzewa specjalnymi insektycydami, na przykład, gąsienice i pilarze skutecznie pomaga pokonać chlorofos. Natomiast pędy uszkodzone w wysokim stopniu lepiej usunąć.

Korzenie i pień mogą być zaatakowane przez choroby grzybicze. Przy pierwszych objawach zgnilizny drzewa trzeba obrobić siarczanem miedziowym. Przy nadmiernej wilgotności powietrza nie rzadkim jest porażenie Modrzewia przez grzyb brunatnej pleśni śniegowej (na igłach pojawiają się żółto-brązowe plamy). Aby zapobiec rozwojowi tej choroby, należy obrobić drzewa roztworem cieczy bordoskiej lub siarki koloidalnej.

Siewki czasem mogą chorować na fuzariozę, dlatego przed sadzeniem zaleca się zanurzać nasiona w roztworze nadmanganianu potasu lub obrabiać glebę fundazolem.

Najniebezpieczniejszą chorobą jest rak modrzewia (na pniu i gałęziach powstają gładkie plamy, kora pęka, a następnie obumiera). Ponieważ ta choroba pojawia się tylko w warunkach podwyższonej wilgotności, należy przestrzegać zasady agrotechniki i nie sadzić drzew w nizinach i na terenach zabagnionych.

Udostępnić
Лучшие заметки от Ваших единомышленников
Делитесь фотографиями, задавайте вопросы, рассказывайте о своем саде
БИОСЕПТИК
Консорциум микроорганизмов-деструкторов
Эффективно разлагает бытовые сливы в септиках