Rośliny domowe Zaślaz

Opis

Cechy charakterystyczne Zaślazu

Zaślaz (Abutilon, akcent na «i», w tłumaczeniu z języka łacińskiego na język rosyjski — Kanatnik) — rodzaj z rodziny Ślazowatych albo Malwowatych (Malvaceae), liczący ponad 100 gatunków (niektóre źródła pewnie mówią o 150, a niektóre odważyły się powiedzieć : «ponad 400»!) wiecznie zielonych wieloletnich i jednorocznych traw, półkrzewów i krzewów, czasem nawet niewielkich drzew. W środowisku naturalnym występują one w tropikach i subtropikach Ameryki, Australii, Azji, Afryki, poszczególne gatunki docierają do stref z umiarkowanym klimatem.

Około 10 gatunków z Ameryki Południowej (w zasadzie — pochodzących z Brazylii) do czasów obecnych trafiło do grona roślin dekoracyjnych, tworząc mnóstwo odmian oraz hybryd. Wśród hodowców kwiatów stały się znane pod zbiorową czułą nazwą «Klonik pokojowy» — stąd jest zrozumiałe, że przeważnie uprawiane są jako rośliny pokojowe. Przez klasyfikatorów raz na zawsze zaklasyfikowane jako «ładnie kwitnące». Zapoznajcie się z krótką listą:

— Zaślaz niebieski (Abutilon vitifolium) — krzew 1,5 metra wysokości i 2 metrów szerokości z lawendowymi kwiatami (średnica 5 centymetrów);

— Zaślaz mieszańcowy (Abutilon x hybridus) słynący przez serie «Bella mixed», w którą wchodzą zwarte—około 40 centymetrów wysokości—krzaczki z dużymi (średnica do 8 centymetrów) kwiatami o pastelowych, morelowych, różowych, żółtych odcieniach, i «Large Flowered mixed» (50-80-centymetrowe rośliny z dużą ilością kwiatów, chociaż mających typowy dla Zaślazu kształt lejka i niewielki rozmiar— do 4 centymetrów, ale za to zadziwiających bardzo dużą różnorodnością odcieni).

Odmiany obydwu serii można hodować z nasion;

— Zaślaz Darwina (Abutilon darvinii) wykorzystywany był do stworzenia Zaślazu mieszańcowego a także przekazał swoje geny grupie mieszańców wielkokwiatowych z aksamitnymi ciemno zielonymi liśćmi: «Donna» (kwiaty łososiowo różowe z jasnymi żyłkami), «Eric Lilac» (ciemno czerwone), «Eric Roze» (jasnoróżowe z ciemno różowymi żyłkami), «Laura» (pomarańczowo żółte, na brzegu różowo czerwone), «Pink Niedorp» (różowe z ciemno różowymi żyłkami), «Red Princess» (czerwone błyszczące);

— Zaślaz płożący (Abutilon megapotamicum) bardzo dobrze nadaje się do pojemników, wiszących doniczek, wazonów ogrodowych, szybko rozrasta się — a zdarza się, że niezwykłe kwiaty podobne do chińskich świątecznych lampionów ozdabiają go do samych przymrozków (gdy temperatura powietrza obniży się do 5°C, trzeba przenieść roślinę do pomieszczenia, jeśli nie życzycie jej zagłady);

— Zaślaz plamisty (Abutilon pictum) zwany również Zaślaz prążkowany (Abutilon striatum), w języku potocznym «malowany», ma na swoich liściach żółte linie, a na kwiatach — jaskrawą siatkę. Te rezultaty działania specyficznego wirusa zachowują się tylko przy rozmnażaniu wegetatywnym, a nie przy rozmnażaniu z nasion;

—Abutilon sellovianum — krzew zdolny nawet w domu osiągnąć dwumetrową wysokość. Pomarańczowe kwiaty podobne do dzwonków, ozdabia siatka z ciemno różowawych żyłek;

—Abutilon suntense «skonstruowany» dla hodowania w zimowym ogrodzie, wysoki (od 1,8 do 4 metrów), ale i liliowe kwiaty u niego są olbrzymie (średnica ich osiąga 10 centymetrów)…

Jeśli zsumować parcjalne opisy i wyodrębnić kwintesencję, otrzymujemy następującą uogólnioną charakterystykę:

a) kwitnienie Zaślazu jest długotrwałe i obfite. Kwiaty obdarzone są sporą ilością pręcików i słupków, dla ludzkiego wzroku mają dzwonkowaty kształt, mogą być proste i pełne. Rzucające się w oczy płatki korony mogą mieć różne kolory (wyżej nie wymienione biały, bordowy, złocisty);

b) Zaślaz jest godny uwagi nie tylko przez kwiaty, lecz również liście — delikatne, okryte puszkiem, pstre lub jednobarwne;

c) sama roślina — rozłożysta. Łatwo krzewi się, wypuszczając poszczególne pędy — każdy we właściwym czasie pokrywa się obiecującymi pąkami, a następnie cudownymi kwiatami!

d) Zaślaz przy dobrej pielęgnacji rozwija się szybko i chętnie.

Sekrety skutecznego hodowania Zaślazu

Pokojowy Zaślaz — kadziowa roślina, której na parapecie okiennym szybko robi się ciasno. Wymaga wolnego miejsca. Wybierając nowe miejsce, trzeba pamiętać: Zaślaz jest światłolubny, «do smaku» są jemu bezpośrednie promienie słoneczne, kilka godzin dziennie. Czyli: na zimę umieszczajcie swojego «wychowanka» w jasnym pomieszczeniu, najlepiej w pobliżu okna wychodzącego na południe, ale nie w bezpośrednim sąsiedztwie urządzeń wytwarzających ciepło.

Wiosną i latem potrzebne jest obfite podlewanie (przy niewystarczającej wilgoci Zaślaz traci pąki i liście), ale nadmiar wody z podstawki po skończeniu procedury podlewania usuwajcie.

W okresie jesienno-zimowym (od października do końca lutego) podlewanie powinno być umiarkowane, ograniczone tylko lekkim zwilżeniem korzeniowej grudki. Niewykluczone, że będzie potrzebne opryskiwanie liści wodą, a także dodatkowe oświetlenie, aby je zachować.

Najlepsze temperatury dla Zaślazu są następujące: latem — około 20°C, zimą wystarczające 10-16°C.

Od wiosny do jesieni co 2 tygodnie trzeba zasilać roślinę stosując zwykłe nawozy dla kwiatów pokojowych.

Przesadzamy Zaślaz raz w roku na wiosnę. Zalecany skład słabo kwaśnego podłoża: ziemia darniowa, ziemia liściowa, obornik, torf, piasek (w proporcji 1 : 1 : 1 : 1 : 1). Lepiej, kiedy nowa doniczka nie jest dużo większa od poprzedniej, ponieważ zauważono: roślina kwitnie obficiej, jeśli grudka ziemi jest całkowicie oplątana systemem korzeniowym. Długie korzenie można przyciąć.

Jeśli podejmujecie się rozmnażać Zaślaz poprzez sadzonki wierzchołkowe — sadźcie je w glebę przy 20-25°C. Jeśli nasionami — będą one kiełkować (przy 20°C) po 2 tygodniach, a za 4 miesiące zakwitną siewki.

Jeśli chcecie stworzyć u «piękności» bujną koronę — wykorzystujcie technikę przycinania szybko rosnących pędów, a w końcu zimy obetnijcie je w połowie wysokości.

Ewentualne trudności

Zaślaz jest dość niewybredny, jednak nie lubi szybkiego, nagłego przeniesienia na jasne światło, a także przeciągów.

Może on tracić liście (najpierw— dolne) nie tylko przy wysychaniu podłoża i/lub braku światła, ale również przy naruszeniu rozkładu temperatur.

Miękkie liście są często narażone na ataki mączlików, przędziorkowatych roztoczy, mszyc, tarczników. Podstawowy sposób walki z drobnymi szkodnikami — obróbka roztworem mydlanym lub wywarem z tytoniu. Tarczniki ostrożnie zdejmujemy bawełnianymi pałeczkami.