Rośliny domowe Aglaonema

Opis

Cechy charakterystyczne Aglaonemy

Aglaonema (Aglaonema) — rodzaj wiecznie zielonych traw i półkrzewów z rodziny Obrazkowatych (Araceae).

Pochodzi ona z Południowo-Wschodniej Azji (spotyka się ją na terenach od Nowej Gwinei do Północno-Wschodnich Indii). Liczy 23 gatunki (istnieją źródła, mówiące o 50-ciu). Niektóre będąc uszlachetnionymi są dekoracyjno-liściastymi roślinami pokojowymi:

— Aglaonema błyszcząca, lub Aglaonema piękna (Aglaonema nitidum),

— Aglaonema zmienna (Аglaonema commutatum),

— Aglaonema kędzierzawa (Aglaonema crispum lub Aglaonema roebelenii),

— Aglaonema skromna, lub Aglaonema umiarkowana (Aglaonema modestum),

— Aglaonema malowana (Aglaonema pictum),

— Aglaonema żebrowata (Aglaonema costatum).

Dekoracyjność Aglaonemy określają, przede wszystkim, duże podłużne liście, połączone z krótką łodygą. Ich ciemno zielony kolor staje się bardziej nasycony, jeśli roślinę pieszczą jasne promienie słoneczne. Jednak bardzo dobrze czuje się ona i w miejscach z lekkim zacienieniem zapewniającym rozproszone naturalne światło. Kwitnie w czerwcu-sierpniu.

Kwiaty mogą przekształcić się w owoce — owalne jagody, nierzadko o wyraźnym, atrakcyjnym ubarwieniu (najczęściej jest żółte, czasami czerwone) albo po prostu białe.

Sekrety skutecznego hodowania Aglaonemy

Podłoże dla Aglaonemy powinno być lekkim.

Latem lubi ona obfite podlewanie, zimą — umiarkowane. Grudka ziemna nie powinna podsychać — lepiej, gdy zachowuje ona znaczną wilgotność. Temu celu służy podwyższona wilgotność względna otaczającego powietrza — więc jest potrzebne spryskiwanie (pożądana ciepła woda).

Dobremu wzrostowi sprzyja dobry drenaż.

Temperatury, najbardziej korzystne dla rośliny, to: latem — 22-25°С, zimą — 19-22°С.

Nawozimy w okresie wegetacji — od marca do końca sierpnia — co 2 tygodnie, przy czym stosujemy na przemian nawozy organiczne z mineralnymi. Jesienią i zimą Aglaonemę można nie nawozić.

Przycinanie nie jest potrzebne, konieczne jest regularne przesadzanie: młodym egzemplarzom (do 6 lat) — coroczne, dorosłym — co 2-3 lata. Najlepsza pora dla tej czynności — wczesna wiosna (marzec-kwiecień). Przy przesadzaniu nie ubijamy górnej warstwy gleby, inaczej spowolni się wzrost.

Rozmnażamy Aglaonemę wiosną albo przy pomocy dzielenia macierzystego krzewu, albo pędami (gdy pojawiają się u jego podstawy i zdobędą 3-4 liście, mając dobre korzonki), albo odkładami powietrznymi, oraz (znacznie rzadziej) nasionami.

Ewentualne trudności

Jeżeli na liściach pojawiły się żółte plamy — to znaczy, «biedactwo» dostało oparzenia słonecznego.

Jeżeli wzrost jest opóźniony a brzegi liści brązowieją — to znaczy, woda stosowana do podlewania, zbyt zimna i/lub jest zbyt twarda.

Jeżeli liście są pomarszczone i «zostały udekorowane» brązowymi końcami — to znaczy, że otaczające powietrze jest za suche. Jeżeli na skręconych liściach występują brązowe końce — to znaczy, że powietrze nie jest wystarczająco ciepłe (być może, z powodu niezauważonych przez właścicieli przeciągów). Właściwie trzeba wiedzieć i nie zapomnieć: suche i chłodne powietrze jest bardzo szkodliwe dla rośliny — liście mogą nie tylko skręcać się, ale i opadać.

Ze szkodniczej fauny główni wrogowie Aglaonemy (w porządku alfabetycznym) — czerwce mączyste, mszyce, przędziorki szklarniowce, tarczniki.

Sok Aglaonemy zmiennej może powodować podrażnienie ludzkiej skóry. Owoce również są uważane za trujące.