Opis
Cechy charakterystyczne Anturium
Roślina pozyskała wyjątkową popularność wśród miłośników kwiatów za swój efektowny, indywidualny wygląd. Pomimo faktu, że te kwiaty nie odnoszą się do samych budżetowych przedstawicieli kwiatowego świata, stać się dumnym właścicielem rośliny, bez przesady marzy każdy, kto zna ten kwiat.
Anturium (Anthurium) — rodzaj wiecznie zielonych roślin z rodziny Obrazkowatych (Araceae), i chyba najbardziej liczny w niej, liczy niemal 900 gatunków. Jednakże istnieje kilka źródeł informacji odważających się mówić «wyłącznie» o 500 (w przybliżeniu). Wśród nich są wspinające się i drzewiaste, ale, większość z nich to rośliny zielne (naziemne, epifity, półepifity, litofity) rosnące w tropikalnych lasach deszczowych, sawannach, na skałach i/lub kamieniach. Zauważono, że niektóre z nich są w symbiozie z koloniami mrówek.
Areał występowania Anturium w środowisku naturalnym rozciąga się od Meksyku w Ameryce Centralnej do Paragwaju w Ameryce Południowej.
Na lęk wysokości one wcale nie «cierpią» — w Andach (Cordillera de los Andes) chętnie i bujnie rosną w strefach do 3400 metrów wysokości nad poziomem morza.
Łodygi u Anturium są grube, często skrócone.
Kształty liści charakteryzuje wielka różnorodność (łopatkowate, sercowate, lancetowate, wielopierzaste, pojedyncze lub złożono-sieczne…). Długość może wynosić do 118 centymetrów (w Anthurium acutissimum). Powierzchnia jest błyszcząca, półbłyszcząca lub matowa. Faktura — od skórzastej do kruchej (podobnej do papieru). W wilgotnym lesie tropikalnym liście (podobnie jak w słoneczniku) zdolne są obracać się, obserwując położenie Słońca na niebie. W suchych warunkach liście tworzą różyczkę liściową (przypominającą ptasie gniazdo) — gromadzą się w niej resztki roślinne zatrzymujące wodę, które z czasem spełniają rolę naturalnego nawozu.
Jednak, nie będzie błędem stwierdzić, że najbardziej egzotycznym i pięknym elementem Anturium są - kwiaty. Tworzą one miękką «zewnętrzną skorupkę» kolbowatego kwiatostanu rozmieszczone są na nim gęstymi zakręconymi spiralami. Kolby występują w kształcie buławy, spiralnej sprężyny, stożka, kuli. Koloru — białego, zielonego, czerwonego, różowego, fioletowego lub kombinacji wymienionych. A przecież są jeszcze i okwiaty, i okrywy kaczanów — często z bardzo jaskrawymi i atrakcyjnymi barwami: czerwonej, fioletowej, różowej, pomarańczowej…
Oczywiście, piękno zewnętrzne rośliny określa i jej stosunkowo wysoki koszt— a to «ostudza» wielu amatorów-hodowców kwiatów. Jednak ludzie, którzy zdecydowali się na zakup Anturium, chyba nigdy nie żałowali wydanych pieniędzy.
Uzasadnia on ten wydatek zimą i latem (tradycyjny okres kwitnienia).
Najbardziej rozpowszechniony gatunek pokojowy — Anturium Scherzera (Anthurium scherzerianum). Ogromną popularność zyskały również Anturium powabne (Anthurium crystallinum) i Anturium Andrego (Anthurium andraeanum), jednak ostatni z powodu swoich rozmiarów jest raczej oranżeryjnym, niż pokojowym gatunkiem. Ciekawe, że z tego względu w ojczyźnie (w Kolumbii) nazywają go «Kwiat Flamingo», a w innych hiszpańskojęzycznych krajach — «Maleńki czerwony płaszcz».
Sekrety skutecznego hodowania
Preferuje rozproszone, jednak jasne oświetlenie. Od bezpośrednich promieni słonecznych Anturium powinno być chronione.
Latem wymaga obfitego podlewania — jednak nie wolno dopuszczać do nadmiernej wilgoci (tym bardziej zastoju wody). Zimą podlewanie ograniczamy, jednak trzeba zachować umiar: podłoże nie może wyschnąć.
Pożądana jest wysoka względna wilgotność otaczającego powietrza — więc, należy regularne opryskiwać liście lub przecierać je mokrą gąbką. Można umieścić doniczkę w podstawce z wilgotnym mchem. Jeżeli obłożymy takim mchem łodygi —lepiej będą rosnąć korzenie przybyszowe.
Letni zakres komfortowych temperatur — 20-28°C. Zimowy jest znacznie węższy — 15-16°C. Jeśli w marcu-kwietniu zapewnimy 16-18°C— kwitnienie ucieszy właścicieli obfitością. Przy prawidłowej pielęgnacji kwiat zdolny jest kwitnąć przez całe lato.
W okresie wzrostu (wiosną i latem) zasilajcie «drogocennego ulubieńca» co 15 dni nawozem organicznym, na przemian z roztworem mineralnym. Dopiero co przesadzonej roślinie zasilanie jest przeciwwskazane.
Przesadzanie robimy każdą wiosną (gdy szerokość podstawy przekroczy 25 centymetrów, częstość przesadzania zmniejszamy dwukrotnie) w mieszaninę z ziemi liściowej z niedużą ilością piasku, obornika i ziemi darniowej. Świetnie, jeżeli podłoże będzie pulchne, przepuszczające powietrze.
Anturium rozmnażamy różnymi sposobami:
— poprzez pędy boczne mające samodzielne korzenie;
— poprzez sadzonki wierzchołkowe i łodygowe;
— nasionami (wysiewać przy 25°C, wykiełkują za kilka miesięcy).
Przycinanie nie jest potrzebne.
Ewentualne trudności
Jeżeli końce liści czernieją — winien jest nadmiar soli wapnia w glebie. Pamiętajcie: woda dla podlewania powinna być miękka.
Jeżeli liście skręcają się— szukajcie przyczyny albo w suchym powietrzu, albo w nie zacienionych promieniach Słońca, albo w niewystarczającym oświetleniu, albo w występowaniu przeciągów.
Plamy na liściach — rezultat działalności różnych grzybów pasożytniczych.
Anturium porażają mszyce (im «do smaku» są młode pędy i kwiatostany —znaczy, latem nie zaszkodzą comiesięczne profilaktyczne opryskiwania roztworami zapobiegającymi pojawianiu się i aktywności mszyc), oraz tarczników również wciornastek.
Ostatnie są szczególnie niebezpieczne, ponieważ rozmnażają się bardzo szybko i przy likwidacji wymagają poważnych wysiłków.
Pracując z jakimikolwiek Anturium, nie zapominajcie: ich sok jest trujący.