Opis
Cechy charakterystyczne Azalii
Azalia (Azalea) - grupa gatunków roślin, które zostały wcześniej zakwalifikowane jako niezależny rodzaj w rodzinie wrzosowatych (Ericaceae), a obecnie zawarte w rodzaju Różanecznik lub Rododendron (Rhododendron) w tej samej rodzinie. Jest on bardzo szeroki - obejmuje około 800 gatunków krzewów i drzew. Azalia pozyskała miłość tysięcy i tysiące amatorów dzięki zachwycającej dekoracyjności kwitnienia, - karłowaty krzew o wysokości zaledwie 30-50 centymetrów, więc bohaterom znanej piosenki Władimira Wysockiego w rzeczywistości byłoby bardzo ciężko usiąść się pod nią w koło, i w dodatku jeszcze jeść jeden drugiego «dręczyć od wschodu do zachodu słońca»...
Znanych jest i szeroko rozpowszechnionych wiele odmian Azalii doniczkowej. Wszystkie lub prawie wszystkie one opierają swoją historią na dwóch konkretnych gatunkach (częściej - na pierwszym):
- Różanecznik indyjski (Rhododendron simsii), znany również jako Azalia Sima również jako Azalia Indyjska;
- Różanecznik japoński (Rhododendron obtusum), znany również jako Azalia tępolistna, również jako Azalia Japońska.
Urocze kwiaty Azalii nie wyróżniają się dużym rozmiarem, ale są bardzo gęsto ułożone, i piękny obraz kwitnienia cieszy oczy przez długi czas (od listopada do końca maja). Trzeba wiedzieć: jest ono tym słabsze, im bujniejszy krzak.
Sekrety skutecznego hodowania Azalii
Z powyższego jasno wynika znaczenie terminowego przycinania rośliny. Rozpoczynamy je już w maju, po skończeniu kwitnienia. Usuwaniu podlegają pędy (więcej bezlitosnej uwagi trzeba udzielić tym, które «patrzą» do wewnątrz pomieszczenia):
- wszystkie słabe;
- wszystkie mocno rozrośnięte;
- wszystkie przekwitłe;
- oraz nieduże młode pojawiające się obok z pąkami kwiatowymi.
Młode pędy, które zdecydowano nie niszczyć przyciąć zostawiając 4-6 liści na każdym. Chcąc uzyskać więcej pąków, cały rok obserwujcie i usuwajcie pąki wierzchołkowe. Obcinanie można połączyć z przesadzaniem (o nim patrz niżej).
Istnieją inne czynniki przyczyniające się do długotrwałego kwitnienia i pełnego rozwoju Azalii:
a) obfite podlewanie. W okresie aktywnego wzrostu - od marca do końca września - podlewajcie co drugi dzień. Podczas kwitnienia -częściej i hojniej;
b) stosunkowo niska temperatura otoczenia (latem najbardziej korzystny jest zakres 18-21°С, w zimie - 11-15°С);
c) wymaganą wilgotność względną powietrza zapewnia się częstym spryskiwaniem («piękność w doniczce» bardzo je lubi), jednak w czasie kwitnienia lepiej będzie znacznie zmniejszyć intensywność tych procedur lub nawet całkowicie je wykluczyć;
d) dostatecznie jasne oświetlenie (bezpośrednie promienie słoneczne są Azalii przeciwwskazane), może być ono rozproszone - jednak pomieszczenie koniecznie powinno być jasnym;
e) nawożenie pełnym nawozem kompleksowym (bez chloru!) co 2-3 tygodnie w miesiącach wiosennych i letnich. W okresie pączkowania, nie zapomnijcie dwukrotnie zasilić rośliną roztworem superfosfatu (15 gram na 10 litrów odchlorowanej wody).
Przesadzanie dokonujemy raz na 2-3 lata po kwitnieniu. «Egzotyczna sztuczka» nazywana Azalią żywi nietypową sympatię do kwaśnej gleby (tą preferencję podziela bynajmniej niewiele roślin pokojowych). Najlepsza -ziemia wrzosowa (chociaż jest ona mało odżywcza w porównaniu z liściową). Jeśli takiej nie ma, dopuszczalne jest zastąpienie jej mieszaniną ziemi z igliwia i torfu (w stosunku 2:1), dodając niewielką ilość drobnego czystego piasku rzecznego. Ponieważ system korzeniowy Azalii charakteryzuje powierzchowność i delikatność, doniczka powinna być tylko płaska (czyli szeroka i niewysoka), a właściwe przesadzanie wykonujemy przenoszeniem ze starego naczynia do nowego.
Azalię rozmnażamy w okresie od maja-czerwca do końca sierpnia poprzez półzdrewniałe sadzonki: wysadzamy je w ziemię z igliwia (lub w jej mieszaninę z torfem i piaskiem rzecznym) i przykrywamy szkłem lub przezroczystym polietylenem raz po raz podnosząc go dla regularnego spryskiwania, żeby zapewnić stałą wysoką względną wilgotność powietrza (nie mniej niż 80%). Podlewanie również powinno być regularne. Temperatura w tej «klinice położniczej» powinna być utrzymana na poziomie zbliżonym do 25°C. Przy zachowaniu wszystkich określonych warunków sadzonki zakorzenią się w przybliżeniu za dwa miesiące.
Ewentualne trudności
Stany chorobowe rośliny z reguły spowodowane są błędami w pielęgnowaniu.
Marszczenie się i opadanie liści świadczy o niewystarczającym podlewaniu.
Liście mogą opadać nie marszcząc się, -jest to sygnał o nadmiernej wilgotności gleby.
Kwitnienie kończy się szybko -znaczy, że, otaczające roślinę powietrze jest zbyt suche.
Główne z żywych szkodników:
-przędziorek szklarniowiec (Tetranychus cinnabarinus) żywiący się sokiem komórkowym, wskutek czego liście tracą normalny zielony kolor, robią się szare, a potem bure;
-mszyca azaliowa, która także żywi się sokiem roślinnym, jednak jest bardziej niebezpieczna, dlatego że jej cukrowe wydzieliny - tak zwana spadź - wykorzystują do swojego rozmnażania grzyby sadzakowe (Capnopodium), w rezultacie na elementach rośliny pojawiają się czarne lepkie odcinki.
Bądźcie uważni i rozsądni! Azalia, którą pielęgnujemy prawidłowo, bardzo ozdabia życie właścicieli, wprowadzając w nie wiele pozytywnych emocji.
