Opis
Cechy charakterystyczne Bromelii
Bromelia (Bromelia) — rodzaj roślin z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae), do którego współczesna systematyka świata organicznego odnosi około 50 gatunków traw naziemnych, charakteryzujących się rozetami twardych liści, jaskrawymi kwiatami, zebranymi w główki lub wiechy, zdumiewającymi kształtami, wytrzymałością i odpornością.
«Historyczną ojczyzną » wszystkich tych gatunków jest Ameryka tropikalna (z tego powodu, prawdopodobnie, dano im półżartobliwe przezwisko «temperamentne Meksykanki»). Występują tam głównie Bromelie o czerwonych i różowych odcieniach. W toku uszlachetnienia i żmudnej pracy selekcyjnej paleta kolorów znacznie rozszerzyła się: dodano do niej biały, żółty, pomarańczowy, fioletowy, jaskrawo jasnoczerwony, już jest dwubarwna (różowo-liliowa) Bromelia… Bliski finisz rozwijania różnorodności nie zapowiada się. Na przykład, na XVI Międzynarodowej wystawie «Kwiaty-2009» w Rosji Holendrzy przedstawili ogrodową Bromelię, «umiejącą» przetrwać zimę przy - 20°C.
Niezliczone podgatunki Bromelii łatwo przyjmują się w ogrodzie, ozdabiając go swoim kwitnieniem aż do końca jesieni (jeśli jest ona ciepła), a także w domu, gdzie bezinteresownie zachowują cząstkę lata w ciągu zimy (nawet jeśli jest ona długa). Wyobraźcie sobie obraz: wszystkie pozostałe rośliny «zagłębiły się nosami» w zimowy spoczynek, a Bromelia cieszy wzrok (i uzasadnia cały wysiłek spędzony przy jej pielęgnowaniu) wyjątkowym pięknem.
Musicie wiedzieć: Bromelia kwitnie w swoim życiu tylko raz, po kwitnieniu ginie —lecz pozostawi po sobie niedużą grupkę «dzieci», i właśnie one już nie pozwolą właścicielom poddać się pesymizmowi.
Do rodziny bromeliowatych w szczególności zaliczane są rodzaje: Ananas (Ananas), Bilbergia (Billbergia), Vrieza (Vriesea, albo Frizea), Hechtia (Hechtia), Guzmania (Guzmania), Dyckia (Dyckia), Skrytokwiat (Cryptanthus), Neoregelia (Neoregelia), Gniaździca (Nidularium), Oplątwa (Tillandsia), Fascicularia bicolor (Fascicularia bicolor), Echmea (Aechmea). Niektórym z wymienionych są poświęcone «personalne » artykuły w naszej «Encyklopedii ogrodnictwa».
Sekrety udanej uprawy Bromelii
Uprawiać w jasnym światłe (ale nie w pełnym słońcu!).
Metodykę «zaopatrzenia w wodę» Bromelii można ocenić jako dziwną, jeśli nie uwzględnić, że Matka Natura obdarzyła tą roślinę małym systemem korzeniowym i dużymi liśćmi. Oto, do czego doprowadzają takie prezenty:
— woda powinna spadać bezpośrednio w rozety liści, a nie rozlewać się po całej górnej płaszczyźnie podłoża;
— nie dopuszczać do nadmiernej wilgotności ziemi, w przeciwnym razie młoda roślina może umrzeć przed kwitnięciem (a więc, potrzebny jest dobry drenaż);
— nie wolno «przesadzać » z ilością wody, wprowadzanej jednorazowo. Po tym jak cała woda wyparuje z rozety, przystępujemy do kolejnego ostrożnego seansu podlewania (wniosek: czynność tą trzeba powtarzać często);
— roślina nie jest wystarczająco zdolna «napić się» z ziemi (korzeniami), chętnie i szybko «pije» z otaczającego powietrza (liśćmi). To znaczy: cały czas powinna być bardzo wilgotną — inaczej mówiąc, należy stale i hojnie opryskiwać Bromelię.
Wysoka wilgotność względna powietrza — pierwszy z dwóch podstawowych warunków, które muszą być zapewnione dla początku kwitnienia.
Drugi — wysoka temperatura (nie mniej niż 25°C, może być nawet niedużo wyższa).
Jeśli roślina już kwitnie, to wystarczająca będzie temperatura pokojowa (ale nie mniej niż 12°C).
Preferuje ona pomieszczenia, które są bardzo dobrze wentylowane. Przy tym trzeba kategorycznie wykluczyć możliwość pojawienia się przeciągów.
Jakiekolwiek inne objawy wybredności nie są właściwe dla Bromelii, i dlatego jako nawóz w zupełności wystarczy płynny nawóz (można wymienić na niego wodę w opryskiwaczu — i rozpylać w pobliżu powierzchni liści).
Przesadzanie przeważnie nie jest potrzebne (lub potrzebne jest niezmiernie rzadko).
Bromelię rozmnażamy pędami tworzącymi się u jej podstawy. Poczekajcie, gdy ich wiek osiągnie kilka miesięcy, ostrożnie wyjmijcie, przenieście w lekkie podłoże, stwórzcie im ciepłą, wilgotną atmosferę — i niech utrzymują się tak do pełnego zakorzenienia się.
Przycinanie rośliny nie jest potrzebne, ograniczcie się usuwaniem tylko przypadkowo uszkodzonych lub wyschniętych części liści — przy czym pracujcie ostrymi nożycami, bez niszczenia zdrowej tkanki.
Strata rozety po kwitnieniu jest naturalna i bynajmniej nie jest objawem choroby albo atakiem szkodników.
Najważniejsze – żeby przekwitła roślina «macierzysta» dała «dzieci». Usuwając ją ze środka, możecie zostawić je w tej samej doniczce. Lub rozsadzić je do oddzielnych «mieszkań».
Ewentualne trudności
Końce liści nabierają brązowy kolor — przyczyny są takie:
—niedostatecznie wysoka wilgotność względna powietrza;
—przesadnie długo brakuje wody w rozecie liści;
— woda używana do podlewania i opryskiwania zbyt twarda.
Blado-brązowe plamy na liściach — są to oparzenia słoneczne. Przestawcie doniczkę w inne miejsce, gdzie nie ma bezpośrednich promieni słonecznych. Jeśli jednak koniecznie chcecie, żeby «ulubienica» prezentowała się cieszyła w oknach zwróconych na południe, — zatroszczcie się o cień dla niej kiedy jest zagrożenie ze strony słońca.
Bromelię atakują tarczniki i czerwce mączyste. Czasami (jednak niezmiernie rzadko) choroba grzybicza, znana pod nazwą «mączniak». Jej rozwój tłumimy stosując opryskiwanie lub opylanie roślin siarką koloidalną, chlorkiem miedzi, siarczanem miedziowym i innymi związkami miedzi dwuwartościowej, oraz cynku i żelaza.