Делитесь фотографиями,
задавайте вопросы,
рассказывайте о своем саде

Byliny Lawenda

Udostępnić

Opis

Cechy charakterystyczne Lawendy

Lawenda (Lavandulа) - rodzaj wieloletnich wiecznie zielonych krzewów i półkrzewów należący do rodziny jasnotowatych (Lаmiaceae), lub wargowych (Lаbiatae). W środowisku naturalnym dziko rosnąca Lawena występuje na Wyspach Kanaryjskich, w Europie, Indiach i Regionie Śródziemnomorskim, a jako roślina uszlachetniona uprawiana jest we wszystkich zakątkach świata.

W nazwie tej rośliny wyraźnie widoczny jest łaciński wyraz «lava», który tłumaczy się jak «myć». Związane to jest z tym, że już od czasów starożytnych Lawendę dodawano do wody podczas kąpieli. Po dziś dzień olejek eteryczny tej pięknej rośliny znajduje szerokie zastosowanie w kosmetologii, perfumiarstwie i medycynie. Już od średniowiecza, dzięki trwałemu aromatowi, Lawendę wykorzystuje się jako środek odstraszający mola. Dziś w niektórych krajach, szczególnie w Hiszpanii, Włoszech i Francji, Lawendę uprawią nie tylko jako roślinę ozdobną i leczniczą, lecz również jako przyprawę.

Zgodnie ze starożytną legendą ofiarowany został niesamowity zapach tej roślinie przez Dziewicę Marię jako podziękowanie za to, że na krzewie Lawendy suszyła się odzież Jezusa. Uważa się, że roślina ta odstrasza nieczystą siłę.

Krzew Lawendy osiąga 50-70 cm wysokości. Korzeń jest rozgałęziony, wnikający w głąb do 4 metrów. Łodygi są proste. Liście są równowąskie, zielone o szarawym odcieniu. Aromatyczne kwiaty zebrane są w kłosowate kwiatostany, najczęściej fioletowego, niebieskiego, błękitnego lub liliowego odcienia. Owoc przedstawia sobą orzeszek składający się z czterech części i znajdujący się w kielichu. W 1 g - około 1000 nasion.

W składzie Lawendy są zawarte olejki eteryczne, garbniki, żywica i gorycze.

W ogrodowo-parkowej uprawie krzewy Lawendy świetnie wyglądają na tarasach, w ogrodach skalnych, bordiurach i miksbordierach. Przy tym najlepszymi sąsiadami są róże, santaliny i inne rośliny o żółtych kwiatach. Niskie odmiany hoduje się też w kontenerach.

Rodzaj Lawenda liczy około 30 gatunków.

Z wybrzeża Morza Śródziemnego pochodzi Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia). To jest półkrzew wyrastający do 70 cm wysokości, wyróżnia się okrytymi puszkiem wąskimi liśćmi szaro-zielonego ubarwienia i fioletowymi, liliowymi albo niebieskimi kwiatostanami, które występują w całej swej okazałości od połowy lata.
Lawenda pośrednia (Lavandula x intermedia) - ozdobna hybryda o szarawych liściach i dość dużych kwiatach, które w zależności od odmiany, mogą być białego, fioletowego, niebieskiego lub liliowego ubarwienia.

Lawenda hiszpańska lub francuska (Lavandulа dentatа) -roślina ciepłolubna, której ojczyzną jest Region Śródziemnomorski. Ten gatunek wyróżnia się szarawymi liśćmi o ząbkowanych brzegach i dużymi kwiatami zakwitającymi w połowie lata.
Lawenda wełnista (Lavandula lanata) - roślina rodem z Hiszpanii, wyróżnia się liśćmi o gęstej warstwie włosków.

Jednak w uprawie najczęściej wykorzystywana jest Lawenda szerokolistna (Lavandulа latifoliа) oraz Lawenda lekarska (Lavandulа officinаlis).

Lawendę szerokolistną w zasadzie uprawia się we Francji dla otrzymania olejku. Gatunek ten jest bardzo ciepłolubny, dlatego w umiarkowanych szerokościach geograficznych uprawiana jest rzadziej. Lawenda szerokolistna wyróżnia się niezwykle pięknymi kwiatami, które mogą być różnego odcienia: od koloru indygo do zielonkawego i białego. Kwitnienie występuje od połowy wiosny do drugiej połowy lata, przy tym przed początkiem jesieni dość często następuje powtórne kwitnienie. Najbardziej popularne są następujące odmiany: «Papillon» (kwiaty kształtem przypominają motyla), «Tiara» (wyróżnia się niebieskimi kwiatami o beżowych podsadkach), «Regаl Splendоur» (ma nasycono-fioletowe kwiaty).

Lawenda lekarska również zawiera leczniczy olejek eteryczny. Roślina ta już od XIII wieku jest wykorzystywana w medycynie i skutecznie leczy wiele cierpień. Oprócz tego, jej wysuszone kwiaty dość często dodaje się do herbaty, co daje napojowi unikalny aromat. Lawenda lekarska wyrasta do 50 cm wysokości, ma szaro-zielone liście i piękne kwiaty fioletowego odcienia.

W kwiaciarstwie bardzo popularna jest taka odmiana Lawendy lekarskiej, jak Deiphinensis. Wysokość tej rośliny wynosi około 30 cm, a ozdobne liście mają srebrzyste ubarwienie.

Sekrety udanej uprawy Lawendy

Roślina preferuje słoneczne miejsca z suchą i lekką glebą, dobrze nadaje się piaszczysto-gliniasta, wapnista lub żwirowa. Należy unikać podwyższonej kwasowości i zastoju wody w ziemi. Ważnym warunkiem skutecznego rozwoju rośliny jest drenowanie gleby. W pozostałym Lawenda jest niewybredna do miejsca występowania.

Podstawowa pielęgnacja zakłada obfite podlewanie podczas suszy, pielenie młodych roślin, spulchnianie gleby, prawidłowe wiosenne obcięcie (stare łodygi obcina się o jedną trzecią długości), usuwanie przekwitłych kwiatostanów i osłonę na zimę świerczyną w obszarach o zimnym i zmiennym klimacie (roślina wytrzymuje spadek temperatury tylko do -25 °С). Zalecane jest corocznie wiosną zasilanie nawozami potasowymi. W jednym miejscu Lawenda może rosnąć bez przesadzenia około siedem lat.

Lawendę możno rozmnażać z nasion. Najpierw przeprowadzając stratyfikację w ciągu miesiąca, nasiona wysiewamy na rozsadę w lutym-marcu na głębokość 3-5 mm i doprowadzamy do kiełkowania na świetle przy 20 °С. Następnie z pojawieniem się 2-3 listków wschody pikujemy, a w maju wysadzamy do otwartego gruntu tak, żeby odległość między roślinami była nie mniejsza niż 30 cm. Rośliny wyhodowane z na

ion kwitną w 2-3 roku po posadzeniu.
Także możliwe jest sadzonkowanie. Przy tym jednoroczne lub dwuletnie niekwitnące pędy nacinamy na sadzonki o długości około 10 cm i zakorzeniamy w inspektach. W przybliżeniu po 2 miesiącach młode rośliny wysadzamy na stałe miejsce.
Doświadczeni hodowcy kwiatów czasem rozmnażają Lawendę poprzez odkłady. Przy tym wiosną lub jesienią odginamy 2-3 pędy, przypinamy je w małym dołu, z góry przysypujemy ziemią i podlewamy. Wiosną następnego roku odcinamy pęd od rośliny macierzystej.

Najprościej odmładzać Lawendę przy pomocy podziału krzewu jesienną porą. Roślinę bez trudu wykopujemy i dzielimy na części, z których już wiosną wyrastają pełnowartościowe młode rośliny.

Ewentualne trudności

Przy nieprzestrzeganiu agrotechniki Lawenda może być zaatakowana przez zgniliznę korzeniową. Przy pierwszych objawach choroby porażone odcinki należy natychmiast usunąć i spalić, a całą roślinę obrobić fungicydami.

Lawendę czasem atakują pieniki. Szkodniki te składają swoje larwy na krzewach rośliny i pokrywają je pianą. Lawenda nie cierpi z tego powodu, ale ozdobność rośliny pozostawia wiele do życzenia, dlatego larwy pienika można zmyć wodą. Lawendę hiszpańską i szerokolistną może zjadać chrząszcz Chrysolina americana, od którego ratujemy się przy pomocy ręcznego zbioru.

Udostępnić
Лучшие заметки от Ваших единомышленников
Делитесь фотографиями, задавайте вопросы, рассказывайте о своем саде
Янг Цинг Чой
Капуста китайская
Самый полезный вид капусты!